Author Wen Tingyun 含蘋不语坐持颐,天远楼高宋玉悲。湖上残棋人散后,岳阳微雨鸟来迟。早梅犹得回歌扇,春水还应理钓丝。独有袁宏正憔悴,一樽惆怅落花时。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Reviews Post review No reviews yet. Log in or register to post comments