Author Wen TianXiang 神龙荡失水,驯扰终未得。威凤虽在薮,肯顾鸡鹜食。所以古之人,受变心不易。毫鼎已迁周,西山竟肌瘠。豫子身自漆,长弘血成碧。何尝怨废兴,而或二心迹。坚白不在缁,羔裘良自惜。此谊公素明,俗见或未识。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Reviews Post review No reviews yet. Log in or register to post comments