Author Wu Qian 白鹭立孤汀。行人长短亭。正垂杨,芳草青青。岁月尽抛尘土里,又隔日,是清明。日暮碧云生。魂伤老泪横。算浮生,较甚浮名。万事不禁双鬓改,谁念我,此时情。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Reviews Post review No reviews yet. Log in or register to post comments