Author Yang Ji 玉肌瘦怯春风恼,唇红不褪香云老。绮窗人静月初圆,笑觉飞琼颜色槁。罗幄铜瓶小几边,银灯疏影砚台前。一株初破休轻折,半朵犹含最可怜。宫妆近眼人争爱,却恐愁多零落快。莫教纤手嗅东风,谁画生香与真态。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Reviews Post review No reviews yet. Log in or register to post comments