Author Cheng Gai 空山子规叫,月破黄昏冷。帘幕风轻,绿暗红又尽。自从别後,粉消香腻,一春成病。那堪昼闲日永。恨难整。起来无语,绿萍破处池光净。闷理残妆,照花独自怜瘦影。睡来又怕,饮来越醉,醒来却闷。看谁似我孤令。 Rate this poem Select ratingGive it 1/5Give it 2/5Give it 3/5Give it 4/5Give it 5/5 No votes yet Rate Reviews Post review No reviews yet. Log in or register to post comments