Skip to main content
Author
Chen Zhu
窗影弄晴红。
欢笑成丛。
一声春困到衰翁。
回首太平儿戏事，雨过云空。
人世暗尘中。
如梦方浓。
也须留取自惺憁。
试问若教都困了，谁管春风。
Rate this poem
No votes yet
Reviews
Post review
No reviews yet.