Skip to main content
Author
曩者过洛阳,宫阙侵云起;今者过洛阳,萧然但荒垒。
铜驼卧深棘,使我恻怆多;可怜陌上人,亦复笑且歌。
世事茫茫几成坏,万人看花身独在。
北邙秋风吹野蒿,古冢渐平新冢高。
Rate this poem
No votes yet
Reviews
No reviews yet.